مولفه های پایداری اجتماعی در میدان توپخانه تهران

واژه( پایداری ) امروزه به طور گسترده ای به منظور توصیف جهانی که در آن نظام های انسانی و طبیعی تواما بتوانند تا آینده ای دور ادامه حیات دهند به کار گرفته می شود. اما متاسفانه ابعاد مختلف یک توسعه پایدار و همه جانبه (اجتماعی، اقتصادی و محیطی) به طور مساوی توسط سیاستگذاران گفتمان پایداری اولویت بندی و تدوین نشده است و هنوز ادبیاتی که متمرکز بر پایداری اجتماعی باشد. اهمیت میدان در سیمای شهر و روستا یا یک مجتمع زیستی، محدود به شکل و فرم ظاهری آن نیست. بلکه وقایع تاریخی و مهم تر از آن، نیازهای اجتماعی موجب می شود تا درمحل مناسبی، فضایی به نام میدان به وجود آید و بخشی از زندگی روزمره مردم در آن جریان یابد. رشد و گسترش نامناسب شهرهای بزرگ امروزی نظیر تهران امتداد و کشیدگی بی حد و حصر تضعیف حس مکان و دلبستگی به آن عناصر کالبدی و معماری بی هویت و بی توجه به تاریخ و فرهنگ مردمی ... همه و همه موجب تغییر در احساس وتصور مردم از یک مکان به ویژه میادین شهری شده است میادینی که اگرچه در گذشته تاریخی خود به واسطه فعالیت های اجتماعی عملکردی و نیز تاریخی بسیار حایز اهمیت بوده اند اما در دوره اخیر به دلایل بسیاری از رونق افتاده اندو کار کرد اولیه ی خود را نیز از دست داده اند و شاید تنها نامی از انها باقی مانده باشد. روش مقاله حاضر توصیفی-تحلیلی است تا تعاملات اجتماعی در میدان توپخانه تهران بررسی می شود تا در رشد و گسترش نا مناسب شهرهای بزرگ امروزی نظیر تهران ، حس مکان و دلبستگی به عناصر کالبدی و معماری ،تاریخ و فرهنگ مردمی احساس وتصور مردم از یک مکان به ویژه میادین شهری پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

پایداری ، اجتماعی ، میدان ، توپخانه تهران