بررسی ارتباط بین سطح افشای حسابداری و ساختار سرمایه در بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

نظریه نمایندگی بیان می کند که باید ساز و کار کنترلی یا نظارتی کافی برای محافظت سهامداران از تضاد منافع ایجاد شود. به همین دلیل، موضوع شفافیت صورت های مالی و کیفیت افشای اطلاعات ارایه شده در آن، به عنوان یک راهکار عملی مورد توجه قرارگرفته است (حساس یگانه و خیرالهی، 1387 ). بنابراین، اطلاعات باکیفیت به عنوان بخشی از ساز و کارهای کنترلی به سرمایه گذاران در منضبط کردن مدیران شرکت های سرمایه پذیر کمک کرده، مدیران را ترغیب می کند تا در راستای منافع سهام داران و بهبود عملکرد شرکت افشای عمومی و باکیفیت اطلاعات، گام بردارند. همچنین، شرایط نظارت عالی بر عملکرد و در نتیجه بهبود عملکرد را فراهم می کند. تحقیق حاضر به بررسی ارتباط بین سطح افشای حسابداری و ساختار سرمایه 180 شرکت فعال پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی دوره زمانی 1389- 13932 می پردازد. در این پژوهش از مدل های رگرسیون با بکارگیری داده های ترکیبی برای آزمون فرضیه ها استفاده شده است. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که بین سطح افشاء حسابداری و ساختار سرمایه شرکت (نسبت های بدهی کل، بدهی بلند مدت و بدهی کوتاه مدت) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

ساختار سرمایه ، سطح افشای حسابداری ، داده های ترکیبی