بررسی و نقش تربیت دینی در اخلاق فردی و اجتماعی دانش آموزان

هدف از این پژوهش بررسی و نقش تربیت دینی در اخلاق فردی و اجتماعی دانش آموزان دوره دبیرستان بوده است. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره دبیرستان ناحیه 2 شهرستان زاهدان در سال تحصیلی 95-96 به تعداد 1413 نفر بوده که از بین آن ها نمونه ای با حجم 306 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه آسیب شناسی تربیت دینی سرمد و همکاران 1390 و پرسشنامه نقش ادراک شده اخلاقیات و مسیولیت اجتماعی کرافت و همکاران 1996 استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از دو سطح آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد که در سطح توصیفی از میانگین، انحراف معیار، جداول و در سطح استنباطی برای بررسی رابطه بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. یافته های توصیفی نشان می دهد که تربیتی دینی غالب درمیان دانش آموزان ، مولفه زمینه سازی می باشد و تحلیل استنباطی داده ها نشان می دهدکه بین تربیت دینی در اخلاق فردی و اجتماعی دانش آموزان همبستگی معنا داری وجود دارد. همچنین متغیر روش تکلیف به قدر وسع بیشترین پیش بینی را از اخلاق فردی و اجتماعی دانش آموزان داشته است.

کلیدواژه ها:

تربیت دینی ، اخلاق فردی و اجتماعی ، دانش آموزان