بررسی روشها و الگوهای موثر در تربیت دینی دانش آموزان

هدف از این تحقیق اینست که نهاد تربیت دینی بر کنش دل وقلب شکل می گیرد. تربیت دینی، صرفا آموزش و تقلید از آداب دینی نیست بلکه فراتر از ان انتقال این حس زیبا به کودکان است که دین داری و خداپرستی، عامل نیک بختی، امنیت درون و لذت معنوی از زندگی است. هر کودکی باید در قلب خویش انسان های دیگر را درک کند و به انها عشق بورزد. اگر حس نوع دوستی و مهارت مهرورزی و مهر جویی در کودک رشد نکند حس دینی او از همان ابتدا خاموش می شود. آموزش جلوه های زیبای دین و احکام روشنایی بخش آن به کودکان ،باید به گونه ای باشد که موجب حرکت زایی، انرژی زایی و سازندگی شود زیرا دین برای تحرک و پویایی و جوشش درون است. شیوه ها و محتوای اموزش دینی در کودکان باید برپایه عواطف و نیروی ایمان و عشق شکل گیرد زیرا تربیت دینی بر کنش قلب استوار است. بیدارسازی حس دینی از طریق قلب تربیت شده صورت می گیرد. آموزش وتربیت دینی باید گام به گام باشد در گام اول اموزش اصول دین و در گام دوم فروع دین، که در فروع دین مسیله نماز سرلوحه همه مسایل است. عوامل موثر در تربیت دینی و اخلاقی کودکان وراثت - محیط - معاشران و دوستان است. در بحث تربیت دینی امر اموزش خود جای بسی تامل دارد که روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و تحلیلی و توصیفی است