طرح نوی شعر سنایی

ابوالمجد مجدود سنایی غزنوی شاعر بلند مرتبه ، عارف فصیح زبان فارسی در سده ی ششم هجری است .تاثرات لفظی و معنوی سنایی از قرآن وحدیث به اندازه ای زیاد است که به راستی نشان دادن موارد آنها، تنها ،خود کتابی کلانخواهد بود .سنایی از گویندگان و استادان بی نظیر زبان پارسی است که لفظ و معنی را به درجه کمال رسانیده و دشوارترین معانی را از جهت تعبیر در استوار ترین عبارات پرورانیده و مایه حیرت بزرگان معاصر خود و متاخران گردیده وسخن شناسان و دقیقه یابان را برابر قدرت طبع و پختگی فکر خود به خضوع وشگفتی واداشته است . او درآغاز شاعری از سبک عنصری و فرخی و مسعود سعد سلمان پیروی میکرد. شعر او به دلیل احاطهای که بر علوم رایج روزگار داشت، مانند شعر ساده و روان فرخی نبود، و از تاثیر ریاضیات و علوم رسمی آن زمان بر کنار نمانده است. اما در اثر تغییر حال شیوهیاو دگرگون شد. و برخلاف رسم معمول، قصاید در زهد و عرفان و شعر در تقوا و ایمان سرود و موجد سبکی جدید شد که پس از وی پیروان زیادی یافت و سنایی با در انداختن این طرح نو، شعر را از دربار جدا کرده و در خدمت اعتقاد قرار داد.کاری بزرگ آغاز نمود که دستاوردهای درخشان به عالم ادبیات تقدیم کرده است. در این مقاله بر آن شده ایم این کار بزرگ شاعر گرانقدر را در سطوری هر چند اندک مورد بررسی قرار داده و با تطبق آن ابیات ،با آیات قرآن کریم دستاوردهای شاعر گرانقدر را معرفی نماییم.

کلیدواژه ها:

سنایی ، شعر ، سبک ، عرفان ، زهد ، حکمت ، قصیده ، غزل