سنجش ارزش مکانی جاذبه های ژیومورفوتوریسمی در توسعه ی پایدار گردشگری (مطالعه موردی: شهرستان ازنا )

ژیومورفولوژی و گردشگری دارای اثرات متقابل بر روی همدیگر هستند، به طوری که هویت ژیومورفولوژیکییک منطقه می تواند در ایجاد یا تقویت جاذبه های گردشگری آن منطقه نیز موثر باشد. بر این مبنا مکان هایژیومورفولوژیک سیستم های ژیومورفولوژیکی هستند که بر اساس درک و بهره برداری انسان دارای ارزش هایخاص می باشند، این مکان ها نقطه ی کانونی ارتقای گردشگری و بسیاری از جاذبه های مهم گردشگری راتشکیل می دهد. شهرستان ازنا واقع در استان لرستان و در غرب ایران، در دهه های اخیر به عنوان مقصدگردشگری یا معبر گردشگران برای مسافرت و بازدید از مکان های ژیومورفولوژیک پیرامون منطقه مطرح شدهاست. این منطقه به علت وجود چشم اندازهای زیبای طبیعی، آثار تاریخی و باستان شناسی از ارزش و توان-های بالقوهای در راستای توسعه گردشگری برخوردار است. هدف از این پژوهش ارزیابی ارزش های جاذبههای ژیوتوریستی موجود در منطقه ی شهرستان ازنا به عنوان مکانی ژیومورفولوژیک با استفاده از روشنیکولاس است. مکان هایی مانند دریاچه گهر، کوه قلعه دژ ، تونل برفی، سراب چهل چشمه و سراب تیانو ... به دلیل داشتن اشکال ژیومورفولوژیکی، مهمترین مکان های ژیومورفیک منطقه می باشند که در ارزیابیرتبه بندی شدند. نتایج نشان داد که این منطقه از نظر جاذبه های ژیومورفولوژیکی دارای قابلیت های بسیارمطلوبی بوده و بایستی برای استفاده از این جاذبه ها بر نقش زیربنایی ویژگی های زمین شناختی وژیومورفولوژیکی در معماری چشم اندازهای طبیعی و فرهنگی، برنامه ریزی های مناسب صورت بگیرد.

کلیدواژه ها:

ژیوتوریسم ، ارزش ، توسعه گردشگری ، روش نیکولاس ، شهرستان ازنا