ساماندهی سکونتگاههای غیررسمی ((حاشیه نشینی)) با شیوه توانمندسازی (نمونه موردی: محله عباس آباد سنندج)

توف طی شرحی به طور عام در کشور ما به طور خاص در تهران براثر بازتاب سرزنی اسکان غیررسمی ناپایدار شده است این امر را نه می توان به امید خود رها نمود و نه با برخورد مقطعی، گزینشی و پراکنده کاری پاسخ گوی آن بود. پیدایش اسکان غیررسمی گویای وجود موانع ساختاری بنا کارآمدی سیاست های کنونی در تامین مسکن و خدمات رسانی لازم مرتبط با آن برای اقشار کم درآمد شهری در سطح کلان است. همچنین در سطح خرد نیز در مدیریت شهری، با وجود منابع نامشروع گروه های ذی نفع و ذی نفوذ محلی در برخوردهای غیرقانونی من در پذیرش یا رد این سکوت دستگاه ها، مسیله را تشدید نموده است. اکنون پس از چند دهه تلاش نظام برنامه ریزی شهری، سکونت کاهای غیررسمی همچنان یکی از مسایل و مشکلات اصلی مدیریت شهری به شمار می رود. در جدیدترین نظام برنامه ریزی شهری کشور با برنامه بهسازی و توانمند سازی در پی کاهش و کنترل ابعاد این مشکل برآمده است. اما هنوز هم در این زمینه کاستی هایی مانع دستیابی به اهداف توسعه یکپارچه شهری است. هدف اصلی این پژوهش ارایه و تدوین برنامه ای جهت سامان دهی و توانمند سازی محلی عباس آباد شهر سنندج است. روش تحقیق این مطالعه از لحاظ نوع کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها، توصیفی از نوع پیمایش است. نمونه پژوهش 400 نفر سرپرست خانوار ساکنان محله مذکور به شکل تصادفی انتخاب شده اند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه می باشد.

کلیدواژه ها:

سنندج ، توانمندسازی ، حاشیه نشینی ، ساماندهی ، محله عباس آباد