بررسی تاثیر طراحی مجتمع های مسکونی بر تعاملات اجتماعی

مجتمع های مسکونی مجموعه هایی هستند به صورت یکجا به هم زمان در شهرهای پرجمعیت برنامه ریزی، طراحی و اجرا می شود و در حالت های طراحان و معماران خلق رابطه ای مناسب بین انسان ها و کالبد اطرافشان هست برای نیل به این هدف، خالقان فضا باید درک صحیحی از رفتار انسان در محیط های متفاوت داشته باشد به نحوی که پیوسته انسان و مکان را با هم قوی تر سازد. این ساختمان ها بیانگر و القا کننده نوعی پیچیدگی و عظمت هستم. علی رغم روی آوردن اقشار مختلف جامعه به این ساختمان ها، کماکان با انتقادهای تندی در زمینه فقدان یک زندگی خوب و سالم مواجه هستند. چرا که مسکن تنها سرپناه فیزیکی و یک خوابگاه نیست و باید مسایل روانی، فرهنگی و خانوادگی هم در آن منظور شود، امروز مسکن به شکل عمودی در آمد ولی فرهنگ استفاده از آن افقی مانده است. زندگی در یک مجتمع مسکونی پر رفت و آمد و شلوغ می تواند خسارات جبران ناپذیری به ارتباطات اجتماعی ساکنین آن وارد آورد. پژوهش حاضر است نوع توصیفی و تحلیلی می باشد که اطلاعات موردنظر از طریق مطالعات میدانی و کتابخانه ای گردآوری و جمع بندی شده است. و هدف آن ایجاد فضا و محیط مناسبی برای ساکنین مجتمع های مسکونی با در نظر گرفتن معیارهای اثرگذار جهت ایجاد تعاملات اجتماعی با موضوع ادبیات موجود در این زمینه صورت می گیرد.