بازآفرینی رویکردی نوین در مداخله و نوسازی بافت های رو به زوال شهری

تحولات صورت گرفته به واسطه تاثیرپذیری از گسترش علوم و فن و به دنبال آن وقوع امر توسعه و فناوری، شهرهای امروزی را با مسایل جدی روبه رو کرده است. شهرهایی که در گذشته مجموعه های هم چنین بود که توسعه کالبدی و فضایی آن ها به تاثیر از روابط و مناسبات اقتصادی محدود و به دلیل سرعت کم تغییرات تا حدود زیادی تعادل و توازن داشته است. اما در طول زمان به واسطه رشد شتابان صنعت از آغاز دوره وقوع انقلاب صنعتی و عواملی چون افزایش روزافزون جمعیت شهری و استقرار مناسبات نوین اقتصادی، سبب بی تعادلی در شهرهای قدیمی گردید . در این شهرها با دارا بودن ارزش های قدیمی و فضایی، هم بستگی و همچنین در ساختار روابط اجتماعی و رویه زندگی به واسطه این توسعه شتابان وقتی برنامه، با بخش های عمده ای از آن ها از توسعه جا مانده و دچار فرسودگی و زوال از وجوه مختلف اقتصادی - اجتماعی، فرهنگی و فضایی گردیده اند. پژوهش حاضر به منظور بررسی علل زوال به تحلیل و بررسی رویکرد بازآفرینی به عنوان رویکردی نوین و یکپارچه در امر مداخله در بافت های شهری رو به زوال می پردازد. نتایج حاصل از این بررسی بیانگر این مسیله است که زوال در حوزه های شهری امری چه در ابعاد و طیف گسترده ای نمود می یابد و این امر در تجربیات جهانی بیانگر الزامات مداخله این متفاوتی از پیش را می طلبد که رویکرد بازآفرینی پاسخ گوی این مسیله می تواند باشد.

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، بازسازی ، تجدید حیات ، مشارکت ، حکمروایی شهری