بررسی تاثیر تمرین تعادلی و پایداری مرکزی بر تعادل نیمه پویایدختران غیر ورزشکار

در این تحقیق هدف مقایسه تاثیر دو نوع برنامه تمرینی پایداری مرکزی و تعادلی برتعادل نیمه پویای دانشجویان دختر غیر ورزشکار است. پژوهش به روش نیمه تجربی و به صورت پیش و پس آزمون بر روی 36 دانشجوی دخترغیرورزشکار دارای سلامت جسمانی با میانگین سنی 20/32±0/9 در سه گروه(11 نفر گروه کنترل، 12 نفر گروه پایداری مرکزی و 13 نفر گروه تعادلی) انجام گرفت. آزمودنی ها در 2 گروه تمرینی برنامه تمرینی شان را 2 جلسه در هفته به مدت 4 هفته اجرا نمودند. قبل و بعد از دوره تمرینی، تعادل نیمه پویای آزمودنی ها با استفاده از سیستم بایودکس مورد ارزیابی قرار گرفت.پس از جمع آوری و واردکردن داده ها درمحیط نرم افزارSPSS17.0 بااستفاده از روشهای آماری، برای نرمال بودن داده ها ازآزمون کولموگروف- اسمیرنف وسپس از روش تحلیل واریانس یکطرفه همگن بودن سه گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون آنوا و تست تعقیبی توکی برای مقایسه تغییرات درون گروهی و بین گروهی استفاده گردید.مقایسه نتایج بدست آمده از تست تعادلی، نشان دهنده تفاوت معنی دار در شاخص های کلی و قدامی- خلفی بود که این معناداری در مقایسه میانگین های بین گروهی، به نفع گروه پایداری مرکزی بوده است p<0/05 توجه به یافته های بدست آمده می توان گفت که تمرینات پایداری مرکزی روشی مناسب برای افزایش تعادل می باشد.

کلیدواژه ها:

تمرین تعادلی ، تمرین پایداری مرکزی ، تعادل نیمه پویا ، دختران غیرورزشکار