تاثیر استفاده از ژیوفابریک ها در پایداری شیروانی های خاکی

شیروانیهای ناپایدار همواره به عنوان یکی از مشکلات مهم ژیوتکنیکی مطرح بوده است. روشهای مختلفی برای پایدارسازی شیروانیهای ناپایدار مطرح شده است که یکی از این روشها مسلحسازی شیروانی بوسیله ژیوسینتتیکها میباشد. در این تحقیق از ژیوفابریک به عنوان یکی از ژیوسینتتیکها که دارای مقاومت کششی بالایی است جهت مسلح کردن و تثبیت شیروانی ناپایدار در حالتهای استاتیکی و شبهاستاتیکی با سه روش تحلیل پایداری بیشاب، مونگسترن- پرایس و جانبو استفاده شده است. در بخش فوندانسیون شیروانی، دو لایه قوی و ضعیف به چهار حالت لایه قوی بر روی لایه ضعیف، لایه ضعیف بر روی لایه قوی، تنها لایه قوی و تنها لایه ضعیف مدل گردیده است. جهت پایدار نمودن شیروانی در تمامی حالتها از پنج لایه ژیوفابریک استفاده شده است. برای آنالیز شبهاستاتیکی ضرایب زلزله افقی 07 /0 و 12 /0 در نظر گرفته شد. بیشترین مقادیر ضریب اظمینان با روش تحلیل پایداری بیشاب محاسبه شد و روشهای جانبو و مونگسترن-پرایس با اختلاف کمی تقریبا نزدیک بهم بودند. زمانی که لایهی ضعیف روی لایهی قوی بود و زمانی که تنها از لایه ضعیف استفاده شد ضریب اطمینان در هر سه روش به اندازه قابل ملاحظهای پایین آمد و دز آنالیز شبه استاتیکی روشهای جانبو و مونگسترن-پرایس شیروانی با وجود پنج لایه ژیوفابریک ناپایدار بود و این نشاندهنده تاثیر محل قرارگیری لایه ضعیف است.

کلیدواژه ها:

ژیوفابریک ، شیروانی خاکی ، بیشاب ، مونگسترن-پرایس ، جانبو