آلاینده های نوظهور در محیط زیست: چالشی برای مدیریت منابع آب

تعداد و میزان قابل توجهی از آلاینده های نوظهور، درنتیجه ی تولید از منابع ثابت و متحرک و انتشار آنها درمحیط های آبی، ایجاد شده اند. این مواد فیزیکی و شیمیایی معمولا تحت نظارت نیستند اما پتانسیل ورود به محیط را دارند و باعث ایجاد اثرات اکولوژیکی، بهداشت و سلامت انسان می شوند. بر اساس شبکه نورمن، حداقل 700 نوع مواد در 20 کلاس طبقه بندی شده در محیط های آبی اروپا شناسایی شده اند. بنابر این با توجه به اثرات بالقوه آنها، اقدامات پیشگیرانه لازم و ضروری است. در این مطالعه مدل مفهومی پایگاه اطلاعاتی برای مدیریت پایدارمنابع آب با توجه به وضعیت فعلی برنامه های نظارت، چرخه زیستی و ابزارهای ارزیابی ریسک و الزامات سیاستگذاری برای آلاینده های نوظهور ارایه شده است. استانداردهای ملی کیفیت آب پارامترهای مختلفی را برای ارزیابی کیفیت آب استفاده می کند ولی شامل آلاینده های نوظهور نیست. در کشورهای در حال توسعه مدیریت و نظارت هماهنگ بر آب های زیرزمینی و سطحی هنوز ایجاد نشده است. در سیستم های مدیریت یکپارچه کنونی مولفه های خاص در ارزیابی چرخه زیستی آلاینده های نوظهور، دیدگاه محیط زیستی جدیدی است که باید مورد توجه قرار گیرد. هدف اصلی ارزیابیهای ریسک، حمایت کلی از جوامع محیط زیستی در محیط آبی و سلامت انسان است. بنابراین مجموعه ای از قوانین و اقدامات مدیریتی با توجه به انتشار آلاینده های نوظهور در محیط زیست، همچینین احتمال وقوع پیامدهایی در محیط، برای رسیدن به مدیریت کارآمد منابع آبی و تضمین سلامت مردم در همه کشورها مورد نیاز است.

کلیدواژه ها:

آلاینده های نوظهور ، مدیریت پایدار منابع آب ، نظارت ، ارزیابی ریسک ، سیاستگذرای