بررسی سیر تحول معماری صفویه در بنای شاه شجاع الدین خورشید

معماری صفویه یکی از دوران طلایی معماری ایران بود که عوامل بنیادین ساده گرایی در آن نهفته بود . این شیوه در حیطه نظام متحول جهانداری اوایل دوره صفوی که از سنت جهانداری مغولی فا صله می گرفت و داعیه نو پردازی دا شت قوام یافته و به یاری کمال شناختی و زیبا شناختی برخاسته از تحول به نوعی سادگی متناسب با خطوط رو شن ا هداف سیا سی اجتماعی د ست یافت. در دوره شاه عباس اماکن عمومی مانند بازارها ، گذرها ، قهوه خانه ها پیوسته به مجموعه کاخ ها ، فاصله بعید میان مردم و اشراف درباری را تعدیل می بخشید و پای آن را تا حدی که نظم و محدودیت درباری اجازه می داده ا ست به اماکن عمومی باز م ی کند . معماری صفویه اوج هنر و معماری اسلامی بود.در اواخر این دوره بناهای بسیاری به این سبک و سیاق در گوشه و کنار ایران ساخته شد که مقبره شاه شجاع الدین خور شید یکی از این نمونه ها می با شد که در این مقاله مورد برر سی قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

معماری صفویه ، اصول معماری صفوی ، مقبره شهنشا ،