ارتقاء صنعت گردشگری از منظر حکمروایی خوب شهری نمونه موردی:شهربندرعباس

حکمروایی خوب شهری، بطور کلی، مشارکت برابر تمام ذینفعان در طراحی و تدوین سیاستها و عملکرد نهادهایی ا ست که بر ابعاد مختلف امور زندگی مردم اثرگذار هستند. پارامترهای حکمروایی خوب شهری در توسعهی گردشگری شهری شامل مشارکت، شفافیت، پاسخگویی، جهتگیری هماهنگ، دید راهبردی، مسیولیت-پذیری، کارایی و اثربخشی، برابری و حاکمیت قانون میباشد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی بوده و روش پژوهش آن نیز توصیفی -تحلیلی است و هدف آن، بررسی در نظر گرفته شدن متغیرهای حکمروایی خوب شهری در حوزهی گردشگری شهر بندرعباس می -باشد که برای آگاهی از وضعیت فعلی نهادی شهر بندرعباس به توزیع پرسشنامه بین مسیولین شهری و سرمایهگذاران اقدام و سپس از روشهای آماری و به وسیله ی نرم افزار spss و Excel برای تجزیه و تحلیل آنها استفاده شده است. همچنین مطالعات اسنادی و میدانی برای دستیابی به اهداف و نتایج تحقیقی مورد تاکید بودند. براساس یافتههای تحقیق، مشخص شد که شهربندرعباس به دلیل مشکلاتی چون عدم مدیری ت مناسب و واحد، ناهماهنگی بین نهادهای دخیل در امر گردشگری، برنامه ریزی از بالا به پایین، تبلیغات نامناسب، ناآگاهی گردشگران از جاذبه ها، همکاری و مشارکت کم بخش خصوصی و جامعه مدنی، پاسخگونبودن مدیران و سرمایهگذاران در مورد اقداماتشان، عدم نظارت و کنترل هزین هها توسط مسیولین و نبود قانونمندی بر روند طرح های توسعه و گردشگری و ... دچار ناهمخوانی در توانایی بالفعل و توانایی بالقوه ی گردشگری شهری شده است.در آخر پس از نتیجهگیری از یافتههای تحقیق به ارایه سیاست های مناسب جهت توسعهی صنعت گردشگری شهر بندرعباس از منظر حکمروایی خوب شهری پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

گردشگری شهری ، حکمروایی ، حکمروایی خوب شهری ، بندرعباس