مقایسه تاثیر حرکت درمانی در خشکی و آب بر شدت درد و دامنه حرکتی زانو در مردان مسن مبتلا به استیوآرتریت زانو

بیماران مبتلا به استیوآرتریت زانو به دلیل درد در زانو و متعاقب آن محدودیت دامنه حرکتی می شوند. طراحی پروتکل های تمرینی مختلف برای درمان این گروه از بیماران از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر حرکت درمانی در خشکی و آب بر شدت درد و دامنه حرکتی زانو در مردان مسن مبتلا به استیوارتریت زانو بود. در این مطالعه توصیفی - مقطعی، 40 مرد مسن 52-65 سال مبتلا به استیوارتریت زانو به صورت تصادفی به سه گروه تمرین درمانی در خشکی، آب و کنترل تقسیم شدند. دو گروه تمرینات مخصوص خود را طی 4 هفته و 3 روز در هفته دنبال نمودند و گروه کنترل هم فقط به زندگی روزمره خود پرداختند. شدت درد آزمودنی ها و دامنه حرکتی فلکسیون و اکستانسیون زانو به ترتیب به وسیله مقیاس بصری سنجش درد (vas) و گونیاکمتر در ابتدا و پس از گذشت مداخلات اندازه گیری شد. داده ها با آزمون آماری تحلیل واریانس و تعقیبی شفه تجزیه تحلیل شدند. هر دو گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری با کاهش شدت درد و بهبود دامنه حرکتی فلکسیون و اکستانسیون زانو مواجه شدند (p<0/001)، کاهش شدت درد در آزمودنی های تحت درمان در آب به طور معنی داری بیشتر از گروه تمرین درمانی در خشکی بود (p<0/001)، اما تغییرات دامه حرکتی فلکسیون و اکستانسیون زانو بین دو گروه تمرین معنی دار نبود (p> 0/05). استفاده از تمرین درمانی در آب در کنار تمرینات توان بخشی برای بیماران مبتلا به استیوآرتریت می تواند آثار سودمندی جهت کاهش درد و بهبود دامنه حرکتی به همراه داشته باشد. تاثیر این روش درمانی بر کاهش درد این افراد نسبت به تمرین درمانی معمولی به مراتب بیشتر است.

کلیدواژه ها:

استیوآرتریت ، دامنه حرکتی زانو ، حرکت درمانی ، تمرین درمانی ، مردان مسن