اثر هشت هفته فعالیت ورزشی بی هوازی بر زمان واکنش و توجه بینایی داوران والیبال

داوران مسابقات ورزشی همواره نیازمند تمرکز، توجه و انجام عکس العمل سریع هستند در رویدادهای ورزشی هستند، و شناسایی و انجام تمریناتی که بتواند این قابلیت ها را توسعه دهد برای آنها بسیار اهمیت دارد. بدین جهت این تحقیق با هدف بررسی اثر هشت هفته فعالیت بی هوازی بر زمان واکنش و توجه بینایی داوران والیبال انجام شد. به این منظور 15 نفر از بانوان داور والیبال شهر اهواز ( میانگین سن 31/6 ± 5/32 ) با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به دو گروه آزمایش ( 8 نفر ) و کنترل ( 7 نفر ) دسته بندی شدند. گروه تمرین، فعالیت بدنی با پروتکل بی هوازی رست را به مدت هشت هفته ، سه روز در هفته و دو وهله در هر جلسه انجام دادند. داده های مورد نیاز در دو مرحله پیش آزمون و آزمون نهاییت توسط دو آزمون سرعت عکس العمل نلسون و توجه بینایی استروپ جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معناداری P> /05 استفاده گردید. یافته ها نشان داد که هشت هفته فعالیت بدنی هوازی باعث کاهش معنادار سرعت عکس العمل می شود ( P=0/028 ). همچنین مشاهده شد که از میان مولفه های توجه بینایی، تمرینات اینتروال تنها باعث تغییرات معناداری در سرعت واکنش بینایی می شود ( P=0/001 ) و تدثیر معناداری بر مولفه های دیگر توجه بینایی ( تعداد خطا، تعداد صحیح، تعداد بی پاسخ و تعداد تداخل ) ندارد. در نتیجه توصیه می شود که داوران والیبال جهت آماده سازی و ارتقای عملکرد سرعت عکس العمل و سرعت واکنش بینایی از تمرینات بی هوازی بهره برند.

کلیدواژه ها:

سرعت عکس العمل ، توجه بینایی ، تمرین بی هوازی ، سرعت عکس العمل نلسون ، توجه بینایی استروپ ، داوران والیبال