ارزیابی روش ژیوالکتریکی برای ترسیم نقشه های هیدروژیولوژیکی در کارست چشمه کوهرنگ

اولین استفاده از روشهای ژیوفیزیکی در کارست به حدود 65 سال پیش بر می گردد. هدف اصلی روشهای ژیوفیزیکی بررسی آن قسمت زا سنگهای کارستی است که نمی توان مستقیما مشاهده کرد. تصور کردن کاوش آب در نواحی کارستی بدون کاربرد روشهای ژیوفیزیکی مشکل است، اما در نواحی کارستی با سطح بسیار ناهمگن کاوشهای ژیوفیزیکی نیز با محدودیت مواجه است. انتخاب روش ژیوفیزیکی به خصوصیات ساختار هیدروژیولوژیکی و هدف از مطالعه آن وابسته است تمامی روشهای ژیوفیزیکی در مطالعات هیدروژیولوژی به میزان متفاوت به کار گرفته می شوند. در منطقه مورد مطالعه برای تعیین ارتباط ساختارهای زیرزمینی، تعیین وضعیت لایه ها و تعیین مناطق خرد شده تعداد 40 سونداژ در 5 پروفیل به موازات و عمود بر روند چشمه کوهرنگ برداشت شد. باتوجه به ناهمواری بسیار زیاد منطقه از روش ژیوالکتریک و آرایش شلومبرژه برای مطالعات استفاده گردید. مطالعات ژیوالکتریک انجام شده به منظور شناسایی کارست در منطقه و تفسیرهای حاصل از داده های خام به دست آمده توانسته است بخشهای کارستی و غیر کارستی را در لیتولوژی آهکی منطقه تا میزان قابل قبولی مجزا نماید. در طی این مطالعات وجود یک گسستگی مشخص در ابتدای دامنه ارتفاعات و در نزدیکی دهانه چشمه کوهرنگ به اثبات رسیده است. همچنین در امتداد این گسل به سمت غرب منطقه از عمق 50 متر به پایین یک زون خرد شده یا کارستی گسترش دارد که سبب هدایت جریان به سمت دهانه چشمه می گردد.

کلیدواژه ها:

اکتشاف آب ، کارست ، ژیوالکتریک ، چشمه کوهرنگ