واکاوی مولفه های دراماتیک در اشعار م.امید با تاکید بر شعر کتیبه

در طبقه بندی ارسطو از انواع ادبی، با سه نوع ادبی اپیک ، لیریک و دراماتیک مواجه می شویم که اگر همین مبنای مطالعه در ایران باشد با اولویت بندی به لحاظ کمی ادبیات غنایی و حماسی در جایگاههای اول و دوم قرار گرفته و با هیچ متندراماتیک هم مواجه نمی شویم. تحقق درام در یونان رابطه مستقیم با فلسفه و مکاشفه فلاسفه در قالب دیالوگ داشته و حاصل نگره دموکراتیک در عصر آتیک است. سیطره هزاران ساله نظام پادشاهی و غالبیت تک گویی بر هر گونه گفتگو و عدموجود فلسفه و ارجحیت جهان بینی حکمی در ایران سبب اصلی عدم تحقق اینگونه ادبی شد که بایست فراتر از متن ادبی بهرویارویی بلامنازع با مخاطب پیرو سرگرمی و آگاهی میرسید که همیشه حساسیت حکام را برتابیده و شاهد این مدعا انواع نمایشواره هایی نظیر کوسه برنشین- سیاه بازی و ... است که از قبل و پس از اسلام به هیچ عنوان مورد حمایت دربار نبوده ویا مصادره به نفع شده و گاه بهمین دلیل از حمایت نخبگان نیز مغفول مانده اند. پژوهش پیرامون میراث ادبی مان نشان میدهدکه در قصه پردازی و ..... شعرا توجه عمیقی به تاثیر اینگونه ظرفیتهای نمایشی داشته و شعرشان را بر بستر چنین قابلیتی گسترده اند. در تحقیقات به خصوص آنجا که سخن از اقتباس است به وفور جنبه های نمایشی اشعار مختلف مورد بررسی قرار گرفتهاند . تحقیق پیش رو سعی در واکاوی چنین ظرفیتی در شعر نو معاصر با توجه به سبک ها و شیوه های نمایشی مدرن و موقعیت نمایشی داشته و برای مطالعه دقیقتر موردا چند شعر م.امید را مورد تفحص قرار داده تا گشایشی باشد بر تحلیل کاربردی شعر نو تا با رویکردی اجرایی نمایشهایی برآمده از فرهنگ اصیل ایرانی را بر صحنه های جهانی بنشاند.روش تحقیق کتابخانه ای ، تحلیلی است.