بررسی تطبیقی جلوههای ادبیات پایداری در اشعار فرخی یزدی و احمد مطر

ادبیات پایداری گونهای از ادبیات است که مقاومت و نبرد ملتها در برابر تجاوز دشمنان داخلی یا خارجی به حقوق وارزشهایشان را بازگو میکند و بیانگر دردها و رنجهایی است که در برههای از تاریخ بر ملتی تحمیل شده است. شاعراناین عرصه،خود را در برابر درد و رنج جامعه مسیول میدانند و فریاد مظلومیت ستمدیدگان را به گوش جهانیان میرسانند و مردم را به ایستادگی در برابر ظلم و ستم فرا میخوانند. فرخی یزدی و احمد مطر از برجستهترین شاعران ایرانی و عراقیهستند که شعر خود را در خدمت وطن وآزادی قرار داده و به عنوان نمایندگان ادبیات مقاومت و پایداری شناخته شدهاند.پژوهش پیش رو که با تکیه بر روش توصیفی-تحلیلی و با رویکرد تطبیقی صورت میپذیرد، سعی دارد به بررسی تطبیقی مضمونهای ادبیات پایداری در شعر دو شاعر بپردازد. پژوهشگر ابتدا به ارایهی تعاریفی مختصر دربارهی ادبیات پایداریاز دیدگاه صاحبنظران و همچنین مختصری از زندگینامهی فرخی یزدی و احمد مطر پرداخته و در ادامه مولفههای پایداری در شعر دو شاعر را بررسی کرده است. این پژوهش مینمایاند که این دو شاعر با زبانی ساده و صریح در اشعار خود به بسیاری از مولفههای ادبیات پایداری اشاره کردهاند. مهمترین مضامین مشترک پایداری فرخی یزدی و احمد مطر عبارتنداز: وطندوستی،آزادی، دعوت به بیداری، مبارزه با استبداد و استعمار و امید به آینده، با این تفاوت که دیدگاه وطنی احمد مطر گسترده و وسیع است حالآنکه دیدگاه وطنی فرخی یزدی فقط بر ایران استوار بوده است؛ احمد مطر در زمینهی امید به آینده اشعار بیشتری نسبت به فرخی یزدی سروده است.

کلیدواژه ها:

ادبیات پایداری ، تطبیق ، شعر مقاومت ، فرخی یزدی ، احمد مطر