بدیع معنوی در اشعار آیینی یغمای جندقی

صنایع بدیعی، فنونی هستند که با ارتباط بین کلمات و اجزای کلام باعث زیبایی و افزایش موسیقی کلام میشوند در این صنعت هر واژهای با واژه دیگر از یک سطح عادی آوایی به یک سطح موسیقیایی تعالی مییابد. این صنایع که شامل دو بخشلفظی و معنوی است در گذشته از وجوه تحسین و زیبایی کلام محسوب میشدند و امروزه جزء لاینفک ذات ادبیات هستند. شعر آیینی، به آن دسته از آثاری اطلاق میشودکه حاوی آموزههای دینی و ارزشهای اخلاقی، رفتاری و باورهای آسمانی باشد.برای نمونه، جلوههای قرآن کریم، احادیث شریف اهل بیت (ع) مثال برجستهای است که میتوان به آن استناد کرد. میرزا رحیم،یغمای جندقی یکی از شاعرانی است که اشعار آیینی- عاشورایی فراوانی سروده است. در این پژوهش برآنیم تا به روش تحلیلی- توصیفی، صنایع بدیع معنوی را در اشعار آیینی یغمای جندقی، مورد بررسی قرار دهیم. با بررسی زیبایی شناسی اشعار یغما به این نکته میرسیم که این شاعر همچون شاعران دیگر از این صنایع بهره برده و جذابیتی متفاوت به شعر خود بخشیده است

کلیدواژه ها:

اشعار آیینی ، یغمای جندقی ، بدیع معنوی