نقش نماد و تمثیل در تبیین اعیان ثابته از دیدگاه عراقی و ابن عربی

یکی از مباحثی که ابن عربی و عراقی در تبیین آن از تمثیل ها و نمادهای گوناگون بهره میبرند، مبحث اعیان ثابته و مسایل مربوط به آن چون وحدت وجود و ظهور کثرت از وحدت است که در ادامه مصادیق آن ضمن طرح مباحث کلی در خصوص تمثیل و نماد آورده می شود. به طور کلی منظور از اعیان ثابته صورتهای معقول اسماء الهی و حقایق اعیان خارجی است و به تعبیری اعیان ثابته، واسطهی میان خدا و جهان محسوساست؛ با این توضیح که وقتی مشیت الهی بر آفرینش جهان وخلقت موجودات عالم قرارگرفت، ابتدا بر اعیان ثابته تجلی نمود که از این رهگذر کاینات و موجودات ازعالم علم الهی به جهان مادی قدم گذاردندازویزگیها و احکام اعیان ثابته میتوان به عدم ظهور خارجی آنها و تغییر ناپذیری اعیان و آیینگی آنها و طبیعت واسط اعیان... اشاره کرد. هذف مقاله حاضر بررسی نقش و کارکرد تمثیل و نماد اعیان ثابته در کلام ابن عربی و عراقی است ؛ مساله اصلی آن پاسخ به پرسشهای: تمثیل و نماد در تبیین اعیان ثابته چه کارکردی دارند عراقی تا چه میزان متاثر از ابن عربی است شایان ذکر است که آن به روش توصیفی و تحلیل اسنادی انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

نماد ، تمثیل ، اعیان ثابته ، عراقی ، ابن عربی