آموزش حرف اضافه در به غیرفارسیزبانان با رویکرد معناشناسی شناختی

بررسی مشکلات زبان آموزان درزمینه یادگیری و بهکارگیری درست حروف اضافه نشان داده است که رویکرد سنتی نتوانسته راهحل مناسبی در این زمینه ارایه دهد؛ درنتیجه کمک زیادی به یادگیری ماندگار و معنادار حروف اضافه نکردهاست. این تحقیق سعی دارد بر اساس تیوری حوزهها 1 )1987 (Langacker, و طرحوارههای تصویری 2 ( 1987 Johnson, ( به ارایه یک روش آموزشی مبتنی بر دیدگاه معناشناسی شناختی جهت آموزش و یادگیری معانی مختلف در حرف اضافه )برای غیرفارسیزبانان( بپردازد. لذا ابتدا بر اساس معیارهای تایلر و ایوانز 2003 معنای اولیه و معانی متفاوت این حرف اضافه را تعیین نموده و سپس جملهها و عبارتهایی را که دارای این حرف اضافه بودند در کتابهای درسی مرکز آموزشی جامعهالمصطفی بررسی نمودهایم. بدین منظور 22 نفر از فارسی آموزان مرکز آموزشی جامعهالمصطفی مشهد در دو گروه آزمایش و کنترل انتخاب شدند. شیوه آموزشی پیشنهادی، مدل ترکیبی متن و تصویر )با کمک پاورپوینت و پوستر( برای آموزش ساختار معنایی این حرف اضافه با توجه به معنای مرکزی و معانی دیگر آن است. استفاده از تصاویر حاوی تجربیات حسی و ادراکی فارسی آموزان میتواند ارتباط معناداری بین دانش جدید و قبلی آنان برقرار کند. فرآیند این تحقیق و نتایج آن، راهکارهای موثری را در امر آموزش و یادگیری ماندگار این حرف اضافه پیشنهاد داده است

کلیدواژه های آموزش حرف اضافه در به غیرفارسیزبانان با رویکرد معناشناسی شناختی:

آموزش ، حرفاضافه ، طرحواره تصویری ، معناشناسی شناختی