نقد ساختارشناسی رمان آیینه های دردار

رمان آیینه های دردار، اثر هوشنگ گلشیری، از جمله آثار نفیس این نویسنده بزرگ است که جای فراوانی برای انواع نقد دارد. در این مقاله ابتدا مقداری چند از این نویسنده بزرگ خاطر نشان کرده و پس از آنبه ذکر تحلیلی از این رمان پرداخته شده است و همچنین به ذکر بنیانگذاران و صاحبنظران نقد ساختارگرایی غرب پرداخته و بعد از آن تحلیل ساختاری، از خود رمان به انجام رسیده است. نتایج این مقاله نشان دادکه آیینه های دردار به ظاهر سفرنامه ایست، از سفری به چند کشور اروپایی که در زمان بازگشت و حضور در خانه نویسنده گزارش میشود. در این سفر، نویسنده در هر شهری گاهی اثری از گذشتههای دور و گاهاز این سالها میخواند و با هر داستان به عمق گذشته دور یا نزدیک میرود. حضور شاهدی در این جلسات داستان خوانی به این داستانهای به ظاهر پراکنده شکل میدهد تا ما را با گذشته نویسنده و آن شاهد آشناسازد. درونمایهی اصلی در این رمان ریشه در عشقهای زمان کودکی دارد که در بزرگسالی هم از یاد برده نشده است، چون برای فرد درونی شده و با آن بزرگ شده است و خلاء آن به صورتهای گوناگون نمود پیدا میکند و در ابراهیم طوری است که سعی کرده است ویژگیهای صنم بانو را در شخصیتهای داستانهایش زنده کند تا شاید بتواند او را برای خود زنده نگه دارد

کلیدواژه ها:

آیینههای دردار ، نقد ساختارشناسی ، گلشیری