بررسی کهن الگوی سفر در اشعار سهراب سپهری

کهن الگوها، صورتهای مثالی یا ازلی که یکی از مهمترین مباحث در روانشناسی کارل گوستاو یونگ میباشند.مضامین، تصاویر یا الگوهایی هستند که مفاهیم یکسانی برای سطح وسیعی از بشریت و فرهنگها دارند. ارتباط نزدیکروانشناسی و ادبیات و تاثیر متقابل آن دو بر یکدیگر موجب گردیده تا منتقدان ادبی با رویکردی روانشناسانه به مطالعهی آثار ادبی پرداخته و به نوع جدیدی از نقد با عنوان نقدکهن الگویی یا نقداسطوره ای دست یابند. کهن الگوها، آن قسمت از تجربیات بشری ناخودآگاه جمعی آدمی است که طی سالیان متمادی در فرهنگهای مختلف صورتهای یکسان و مشابهی یافته و اینک به صورت سمبل و نماد شناخته میشوند. و مهمترین آنها از دیدگاه یونگ عبارتند از: آنیما،آنیموس، سایه، مادر مثالی، پیر فرزانه، سفر یا آرمان شهر و... است. در این تحقیق سعی شده است تا به مقایسهی کهن الگوها، خاصه کهن الگوی سفر یا آرمان شهر در اشعار شاعر معاصر، سهراب سپهری پرداخته شود. در مواردی این صور کهن الگویی در قالب شخصیت اسطورهای و نمادین آشکار شدهاند. در جایگاهایی تاثیر و کارکرد مثبت یا منفی خود را بر اعمال و اندیشه و زاویهی دید شاعر نشان داده است

کلیدواژه ها:

سهراب ، نقد کهن الگویی ، کهن الگوها ، سفر یا آرمان شهر