داستان به عنوان فضایی برای مطالعات فرهنگی

تحلیل فرهنگی ادبیات بهصورت هدفمندتر زمانی آغاز شد که متن ادبی دیگر نه برای مصرف بلکه عمدتا برای بازتولید در روند خواندن به کار می رفت. بااینحال، مطالعات فرهنگی با تمرکز بر راههای تدارک ذهنیتهای نو در متن ادبی، راه را برای نقد فرهنگی ادبیات بیش از پیش هموار نموده است. این پژوهش میخواهد برخی از روششناسی های تحلیل فرهنگی ادبیات را بطور فشرده بررسی کند تا به پژوهشگران ادبی در بازخوانی فرهنگی داستان ایرانی کمک کند. تدارک ذهنیتهای نو، اصالت درک استعاری، ظهور قدرت واژه، پویانمایی راهبرد ضد هژمونیک از طریق مقاومت منفی، و کاربردی کردن ادبیات از جمله این روششناسیها هستند. در بخش نتیجه، پیشنهادهایی برای تاسیس گروه مطالعات فرهنگی ادبیات در دانشگاههای ایران ارایه میگردد.

کلیدواژه ها:

داستان ، مطالعات فرهنگی ، قدرت واژه ، مقاومت منفی ، ادبیات کاربردی