شیراز برج اولیاء و دیار درویشان (جستاری در تصوف فارس)

مطالعه و پژوهش در حوزه تاریخ عرفان و تصوف اسلامی، این امکان را فراهم می کند تا قابلیت های مناطق دیگری نیز، غیر از خراسان و بغداد، در تعالیم و آموزه های عرفانی شناسانده شود. با پذیرش این اصل که ویژگی های فقهی، جغرافیاییو اقلیمی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی در شکل گیری باورهای صوفیانی که در نواحی مختلف ایران اسلامی به سر می بردند، بسیار حایز اهمیت است، می توان جهت بررسی و معرفی خصوصیات بومی و منطقه ای تصوف آن مناطقگام های موثری برداشت. تذکره نامه های به جا مانده درباره مشایخ فارس، از وجود خیل عظیمی از صوفیان در این منطقهخبر می دهد. این مطلب، تحقیق پیرامون معتقدات و باورهای این مشایخ و نحوه تعاملات ایشان را با دو مکتب خراسان و بغداد، به عنوان دو جریان مهم تصوف و عرفان اسلامی، ضروری قلمداد می کند. با اذعان به اندک شمار بودن تحقیقات در این زمینه، نوشتار حاضر قصد نمایاندن اندکی از بسیار ویژگی های تصوف منطقه فارس را در دو بخش آموزگاران معنوی در معرفی مشایخ فارس و میراث عرفانی مشایخ فارس در تبیین آموزه های صوفیانه آن اقلیم دارد. این تحقیق از نوع مطالعه کتابخانه ای بوده و با روش توصیفی انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

تاریخ عرفان و تصوف ، تصوف بغداد ، تصوف خراسان ، تصوف فارس ، مشایخ فارس