بررسی و تطبیق مولفه های رمانتیسم در اشعار جبران خلیل جبران ونیما یوشیج

دوره رمانتیسم زمانی شروع شد که نویسندگانی خوش قریحه و جسور طرز بیان جدیدی برای بیان احساسات خود ابداع کردند. رمانتیسم در حقیقت یک نوع عکس العمل در برابر مکتب کلاسیسم بود. از مهمترین اصول این مکتب، آزادی،طبیعت گرایی، انسان گرایی، سفر تاریخی، جغرافیایی و ... را می توان نام برد.پژوهش حاضر کوششی تطبیقی است در بازیابی نحوه ی به کارگیری اصول و مبانی مکتب رمانتیسم و بیان وجوه تفاوت و تشابه آن در آثار جبران خلیل جبران و- نیما یوشیج. البته شایان ذکر است که این دو شاعر از یکدیگر متاثر نیستند. این پژوهش بر چند فرضیه استوار است 1 جبران و نیما هر دو از میان گونه های مختلف رمانتیسم به رمانتیسم آرمان شهری پای بند هستند 2- فردیت در آثار هر دو به دغدغه های اجتماعی و مردمی مبدل می گردد 3- سفر جغرافیایی و گریز از محیطی که در آن هستند و اشتیاق برایرسیدن به وطنشان در آثار آنها مشهود است 4- جبران با عرفان و کشف و شهود آشنایی دارد اما نیما با این مضمون مناسبتی ندارد.روش پژوهش بر اساس مکتب آمریکاست؛ چرا که دو شاعر بدون تقارن تاریخی و یا ارتباطی که در بین آنان است، آثارشان مورد تطبیق و بررسی قرار می گیرد. در این مقاله، تفاوت و شباهت فکری این دو شاعر و نقاش پیرامون مکتب رمانتیسم به تصویر کشیده می شود.

کلیدواژه ها:

ادبیات تطبیقی ، رمانتیسم ، جبران ، نیما