بررسی چگونگی تغییر در کیفیت آموزش معارف

بهبود تعلیم و تربیت دینی در گرو بهبود کیفیت آموزش آن است. کیفیت تربیت دینی و آموزش، به شیوه تدریس و منابع آموزشی بستگی دارد. آموزش به عنوان جزیی از حوزه فرهنگی، مسیولیت سازماندهی و ارتقاء بخشی آموزه ها ی دینی را به عنوان مشخصه و کلید سرمایه انسانی برعهده دارد. لذا دگرگونی در شیوه آموزشی، محتوای متون آموزشی و فرآیند یادگیری از مهم ترین تغییرات شکل گرفته با توجه به ماهیت آموزش در فضای ک اربردی آموزش و نگرش سیستمی است. نوشتار حاضر بر این است که به بررسی نگرشی دیگر نسبت به مقوله آموزش و روش یادگیری فعال مبتنی بر نگرش، راهبرد و راهکارهای روش تدریس کاربردی بپردازد تا مهارت تدریس اثربخش و ارتقاء آموزش فعلی موجود و وضعیت مطلوب آموزشی را بیان کند و سعی دارد که نگرشی سیستمی قابل استفادهای نسبت به آموزه ها ی دینی ایجاد کند تا ارتقاء کیفیت زندگی در شبکه هستی را بررسی نماید.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، نگرش سیستمی ، یادگیری کاربردی ، روش حل مسیله