مقدمه ای بر آرمان شهر گرایی

اندیشه داشتن زندگی ایده آل و آرمانی قدمتی به درازای تاریخ دارد. از آن زمان که حضرت آدم و حوا از بهشت رانده شده و در زمین فوتبال داده شدند، سودای بازگشت به زندگی آرمانی و به دور از نقایص و پلیدی ها ، همواره ذهن بشر وامانده و سرگشته را به خود مشغول داشته است. به عنوان مثال در حماسه سومری گلیگمش مربوط به هزاره دوم قبل از میلاد، توصیف نوعی بهشت زمینی را می یابیم: درآنجا آوای زاغ به گوش نمی رسید، پرنده مرگ فریاد مرگ سر نمی داد. شیر نمی درید. کبوتر نمی نالید، نه بیوه ای بود نه مرضی، نه پیری و نه مویه ای، اما این اندیشه، بیشتر از آنکه تنها فرصتی درونی و باطنی صرف داشته باشد توسط اندیشمندان، فلاسفه ادیبان و در اثر تحولات جوامع از مرحله تخیل صرف عدم مرحله نگارش وعید پنج داسیت گزارش گفته در میان آثار فراوان نگاشته شده به قانون کپی دینی و به غیر دینی و بس داده کاوی صرفا ادبی و در قالب رمان ها و داستان ها و گروه دیگر با عقلانیت و پردازش حیات ادبی و علمی پدید آمده اند. آرمان و آرمان گرایی مفاهیمی هستند که به طور ویژه در حوزه های مختلفی از قبیل سیاست، اجتماع، اقتصاد و فرهنگ قابل طرح اند. اما آنچه در اینجا مورد بحث است کارکردی است که این مفاهیم در ترکیب با واژگانی نظیر شهری آمدید که پیدا می کند. تقارن این دو مفهوم در واژگانی نظیر آرمان شهر یا آرمان شهر گرایی ظرفیتی را پدید می آورد که تمام حوزه های فوق را در بر می گیرد و به شمول این گستره وسیع به دلیل کارکرد خاصی است که مفهوم شهر به باشگاه آلمانی پخش و. میرایی کلمه شهر جمعیتی را به تبادل می کند که با فرهنگی ماه، تحت نظام و قانونی واحد در مکانی معین گرد هم آمدند.

کلیدواژه ها:

آرمان شهر ، آرمان گرایی ، اقتصاد ، فرهنگ