بررسی علل تخریب و فرسایش لایه های روسازی آسفالتی (مطالعه موردی: بزرگراه پاسداران، تبریز- ایران)

شبکه راه های هر کشور نقش اساسی در روند رشد اقتصادی و تعیین شاخص های توسعه یافتگی آن دارد. طی دهه های گذشته حجم ترافیکدر کشور به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافته است، در حالی که سرعت بهسازی و نوسازی راه های موجود به تدریج از روند احداث راه های جدیدعقب مانده است. روسازی های آسفالتی به دلیل آنکه در معرض بارهای ترافیکی و عوامل جوی قرار می گیرند، با گذشت زمان دچار استهلاک شدهو خرابی ها و آسیب های متعدد و جدی در آنها به وجود می آید. از جمله این آسیب ها می توان به عریان شدگی مصالح سنگی، ترک خوردگی، شیارشدگی مسیر چرخ ها، ایجاد چاله های با ابعاد بزرگ و کوچک و غیره اشاره نمود. بزرگراه پاسداران تبریز یا کنارگذر شمالی تبریز، به طول تقریبی16 کیلومتر و عرض 35 تا 40 متر، حدود 15 سال قبل ساخته شده است. با توجه به اینکه قبل از ساخت این بزرگراه، مطالعات کامل و جامع اولیهصورت نگرفته است، با وجود گذشت چندین سال از بهره برداری آن، این مسیر همواره دارای مشکلات و مسایل عدیده بوده است که این مشکلاتموجب به وجود آمدن خسارت های فراوان جانی و مالی شده است. در این مقاله علل تخریب و فرسایش لایه های روسازی این بزرگراه به وسیله مرورو جمع بندی گزارش های بهسازی انجام شده درباره این بزرگراه و همچنین انجام آزمون های آزمایشگاهی بررسی می شود. نتایج مطالعات نشان میدهد که عدم رعایت ضوابط مندرج در آیین نامه های معتبر راهسازی، در ساخت زیرسازی و روسازی باعث به وجود آمدن این آسیب ها گردیده استو استفاده از ملات باتارد مسلح شده با لایه های ژیوگرید، برای زیرسازی آن، می تواند نقش عمده ای در افزایش کارایی بزرگراه پاسداران داشته باشد.

کلیدواژه ها:

بزرگراه پاسداران تبریز ، لایه های روسازی ، باتارد مسلح ، آزمایش مقاومت فشاری