اصلاح سطح غشاهای سرامیکی نانوکامپوزیتی با استفاده از پلی دی متیل سیلوکسان و بررسی عملکرد آنها در جداسازی هیدروکربنهای سنگین

اخیرا استفاده از فرآیندهای غشایی برای بازیافت هیدروکربنهای سنگین تر از جریانهای گازی شامل هیدروژن مورد توجه قرار گرفته است. غشاهای سرامیکی بخاطر داشتن میزان عبوردهی بالا، پایداری شیمیایی، مکانیکی و حرارتی بالا بسیار مطلوب هستند اما انتخاب گری آنها بسیار پایین است. برای حل این مشکل میتوان سطح غشاهای سرامیکی را با لایه ای از پلیمر انتخاب پذیر اصلاح کرد. پلی دی متیل سیلوکسان (PDMS) یک پلیمر انتخابپذیر بر اساس مکانیزم حلالیت‐ نفوذ است که برای هیدروکربنهای تراکم پذیر دارای عبوردهی بیشتری نسبت به گازهای تراکم ناپذیر است. در این تحقیق غشاهای هیبریدی PDMS با پایه های سرامیکی نانوکامپوزیتی، با استفاده از یک روش جدید ساخته شده است. در این روش لایه PDMS با روش غوطه ورسازی روی پایه های سرامیکی نانوکامپوزیتی که در دمای 140 درجه سانتیگراد حرارت دهی شده اند کشیده میشود. نتایج نشان داد که غشای هیبریدی که دارای سه لایه پلیمری با غلظت های ۱۵ ،۷ و ۱۵ درصد وزنی PDMS در حلال است، دارای انتخابگری قابل قبولی (بیش از ۲۵ در فشار ۲بار) است.

کلیدواژه ها:

نانوکامپوزیت ، غشاهای هیبریدی ، پلی دی متیل سیلوکسان ، هیدروکربن تراکم پذیر ، هیدروژن