از مقاوم سازی ساختمان تا مقاوم سازی سکونتگاه
محل انتشار: اولین همایش بین المللی مقاوم سازی لرزه ای
سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,298
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICSR01_064
تاریخ نمایه سازی: 27 دی 1384
چکیده مقاله:
مقاوم سازی ساختمانها در برابر زلزله اگر چه هدف مهم و باارزشی است، اما هدف مهمتر از آن، مقاوم سازی سکونتگاههای انسانی در برابر زلزله است . در حقیقت آنچه که در پس اقدامات
مقاوم سازی سازه ها در برابر امواج لرزه ای مد نظر قرار دارد، ایمن سازی سکونتگاههای انسانی است . هدف نهایی دستیابی به سکونتگاههای امن و فارغ از واهمة مخاطرات لرزه ای است . سکو نتگاهی که زمین لرز ههای کوچک و بزرگ در آن به فاجعه های انسانی منجر نگردند. اگر مطالب یاد شده در سطور بالا را بپذیریم، آنگاه این پرسش اساسی مطرح می شود که آیا مقاوم سازی و ایمن سازی سکونتگاههای انسانی، تنها از طریق مقاوم سازی ساختمانها در برابر زمین لرزه ح اصل می شود؟ تجریات مختلف در گوشه و کنار جهان این امر را اثبات نموده اند که تنها مقاوم سازی ساختمانها در برابر امواج لرزه ای، نمی تواند از بروز فاجعه های انسانی به دنبال وقوع زلزله پیشگیری نماید . بروز فاجعه های انسانی و وارد آمدن تلفات و خسارات فراوان به سک ونتگاه، علی رغم مقاوم بودن ساختمانها در برابر زلزله، پدیده ای است که بارها مشاهده شده است . بنابراین ایمن سازی سکونتگاههای انسانی و مقاوم سازی آنان در برابر زمین لرزه را باید در حیط ه های دیگری غیر از مقاو مسازی سازه ها جستجو کرد. به نظر می رسد یکی از مهمتر ین و کارآمدترین زمین هها برای مقاوم سازی سکونتگاههای انسانی در برابر خطرات زمین لرزه، شهرسازی است.مقاوم سازی سکونتگاههای انسانی در برابر زلزله هنگامی تحقق خواهد یافت که ایمن سازی سکونتگاهها در برابر خطرات زلزله به عنوان یک هدف اساسی در تمامی مراحل فرآیند شهرسازی مورد توجه برنامه ریزان و طراحان شهری قرار گیرد . با تمهیدات شهرسازی می توان میزان مقاومت سکونتگاههای انسانی در برابر خطرات زمین لرزه را بالا برد و از بروز فاجعه های انسانی به دنبال رخداد
زمی نلرزه پیشگیری نمود. چگونگی مقاوم سازی سکونتگاههای انسانی در برابر زمین لرزه از طریق روشهای شهرسازی، موضوعی است که در مقاله حاضر بدان پرداخته شده است.
نویسندگان
حسن احمدی
استادیار گروه شهرسازی