نقش پیشبینی کنندگی ویژگیهای شخصیتی و منبع کنترل در پیشبینی فرسودگی شغلی مددکاران بهزیستی شهرستان سمنان

هدف: این تحقیق به هدف بررسی پیشبینی کنندگی ویژگیهای شخصیتی و منبع کنترل در پیشبینی فرسودگی شغلی مددکارانبهزیستی شهرستان سمنان انجام گرفت.روش: روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه مددکاران اجتماعی شاغل در ستاد مرکزی ، ادارات ، موسسه ها و کلینیک های اجتماعی شهرستان سمنان بود. تعداد 100 نفر از مددکاران درپژوهش حاضر، شرکت داشتند که با توجه به محدود بودن جامعه آماری از روش سرشماری استفاده شده و کل جامعه به عنوان نمونهانتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه فرسودگی شغلی ماسلاچ، پرسشنامه مقیاس کنترل درونی و بیرونی راتر و پرسشنامهشخصیت نیوبود. یافته ها: نتایج بدست آمده در این پژوهش نشان داد تنها بعد نوروزگرایی، قابلیت پیشبینی خستگی عاطفی را درمددکاران داشت . بعد گشودگی به تجربه، قابلیت پیشبینی موفقیت فردی را در مددکاران دارا بود.تحلیل هر یک از متغیرهای وابسته بهتنهایی بیانگر عدم وجود تفاوت معنادار بین مددکارن مرد و زن در ابعاد فرسودگی شغلی میباشد. تفاوت معناداری بین مددکاران مرد وزن در منبع کنترل یافت نشد. بین مددکاران زن و مرد در بعد نوروزگرایی، وجدانگرایی تفاوت معناداری وجود دارد، بطوریکه نوروزگراییو وجدانگرایی مددکارن مرد، بیشتر از مددکاران زن میباشد.نتیجه گیری :ویژگی شخصیت می تواند فرسودگی شغلی را پیش بینی کند.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، ویژگی شخصیت ، منبع کنترل ، مددکاران