بررسی ارتباط بین ویژگی کیفی قابلیت اتکای اطلاعات مالی و محافظهکاری مشروط حسابداری در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

حسابداری محافظهکارانه به معنی اتخاذ روشهای حسابداری است که بهطور مستمر ارزش خالص داراییها راکمتر از واقع نشان میدهد. مجموع این روشها موجب پایین آمدن سود و ایجاد ذخایر پنهان میشوند. هر قدر درارایه سود حسابداری از روشهای محافظهکارانهتری استفاده شده باشد، کیفیت سود پایینتر خواهد بود. هدف اصلی این پژوهش تجزیه و تحلیل ارتباط بین قابلیت اتکای اطلاعات مالی و محافظهکاری حسابداری است. اینپژوهش از نظر هدف از نوع پژوهشهای کاربردی و از نظر نقش متغیرها در پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی، همبستگی است. در این پژوهش برای آزمون فرضیهها از مدل رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شده است.روش آماری مورد استفاده در این پژوهش روش دادههای ترکیبی است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه ی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. قلمرو زمانی پژوهش را فاصله سالهای 1389 تا 1394 در برگرفته و نمونه پژوهش در نهایت 349 سال شرکت بوده است. نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است که، بین قابلیت اتکای اطلاعات مالی و محافظهکاری حسابداری رابطه مثبت و معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

قابلیت اتکای اطلاعات مالی ، محافظهکاری شرطی ، محافظهکاری غیرشرطی