بررسی رابطه فرسودگی شغلی و تعهدسازمانی درپرستاران شاغل بیمارستان بعثت تهران

فرسودگی شغلی عوارض زیادی درخانواده،زندگی فردی واجتماعی پرستاران داردوموجب ترک خدمت،تاخیرهای متوالی،کاهش کیفیت مراقبت های پرستاری می گردد.تعهدسازمانی عاملی مهم درپیش بینی ودرک رفتارسازمانی است وشناسایی عوامل موثربرآن، می تواند در ارتقای تعهد سازمانی کمک کننده باشد.جامعه آماری تعداد 300 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان بعثت تهران بودندکه 168 نفرازآنان به روش نمونه گیری ساده و با استفاده ازفرمول کوکران انتخاب شدند.ابزارجمع آوری داده ها،پرسش نامه های فرسودگی شغلی کپنهاگ(کریستنسن) و تعهد سازمانی (آلن ومی یر) واطلاعات جمعیت شناختی بودند.پایایی پرسشنامه ها از طریق آلفای کرونباخ تعیین گردید. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 22 استفاده شد سپس آزمون نرمال بودن داده ها از آزمون کلموگروف-اسمیرنوف انجام گرفت.در بخش آمار استنباطی نیز با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون فرضیات پژوهش آزمون شدند.نتایج نشان داد که تعهد سازمانی با فرسودگی شخصی،فرسودگی مرتبط با کار و فرسودگی مرتبط با بیماران رابطه معنی دار و معکوس دارد و بیشترین ارتباط را با تعهد سازمانی،فرسودگی شخصی داشت و فرسودگی مرتبط با کارو فرسودگی مرتبط با بیماران در رتبه های بعدی بودند. میزان بالای فرسودگی شغلی در مطالعه حاضر، بیانگرلزوم توجه بیشتر مسیولان به علل فرسودگی شغلی و رفع آن درمیان پرستاران وافزایش تعهد سازمانی می باشد.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، تعهدسازمانی ، پرستار