مسیریابی چندضابطه ای برای حسگرهای بی سیم زیرآب

مسیریابی سینک متحرک یکی از مهم ترین زمینه های تحقیقاتی در شبکه های حسگر بی سیم محسوب می گردد، این تحقیق با هدف رسیدن به عملکردی بهتر از سینک متحرک مورد توجه زیادی واقع شده است. شبکه های حسگر بی سیم دارای گره های حسگری هستند که اطلاعات مورد نیاز را جمع آوری می کنند و سپس آن ها را به سمت سینک ارسال می کنند. گره های حسگر دارای محدودیت هایی هم از لحاظ حافظه، انرژی و هم از لحاظ قابلیت های محاسباتی هستند. در الگوریتم هایی که جهت مسیریابی گره ها در شبکه های حسگر زیرآبی مطرح شده است، هدف اصلی بیشتر آن بوده تا تنها با استفاده از سر بار فاکتور، مسیر را انتخاب کنند که اغلب این الگوریتم ها دارای کارآیی بسیار پایین به علت سربار زیادی و صرف انرژی زیاد هستند هدف خاص مسیر توزیع بار تعادل مصرف انرژی تمام گره های سیار بوسیله انتخاب مسیر با گره های تحت استفاده به جای کوتاهترین مسیر است. این حالت ممکن است منجر به مسیرهای طولانی تر شود اما بسته ها تنها از طریق گره های میانی پرانرژی مسیریابی می شوند. در این پایانامه یک الگوریتم مبتنی بر درخت های مجزا (DTR) جهت مسیردهی به بسته ها در شبکه های زیر آبی ارایه می شود. الگوریتم پیشنهادی ،DTR فقط و فقط از ساختار درختی استفاده کرده است و دیگر نیازی به سخت افزارهای جانبی ندارد. در الگوریتم پیشنهادی همچون الگوریتم DBR گره های چاهک سطح آب را می پوشانند . در الگوریتم پیشنهادی گره های چاهک به طور متناوب و به صورت همزمان سیگنال هایی جهت ساخت یا بروزرسانی درخت های مسیریابی در شبکه منتشر میکند. در الگوریتم پیشنهادی به تعداد گره های چاهک درخت مسیریابی مجزا خواهیم داشت. به این ترتیب که هر گره چاهک به عنوان ریشه درخت مسیریابی I یک بسته تولید مسیر را از دیگر گره های چاهک دریافت نکرده باشد ، به عنوان گره سطح یک مسیریابی به درخت مجزای خودش اضافه می شود و این اضافه شدن به درخت مجزا تا پایین ترین سطح ادامه میابد تا همه گره ها در شبکه به درخت مجزا مورد نظر اضافه شوند.

کلیدواژه ها:

مسیریابی ، ساختار درختی ، سینک متحرک ، درخت مجزا