غیر یکنواختی کویل های مختلف در MRI
محل انتشار: هشتمین کنگره فیزیک پزشکی ایران
سال انتشار: 1387
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,501
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICMEDICALP08_070
تاریخ نمایه سازی: 19 شهریور 1387
چکیده مقاله:
یکنواختی دانسیته سیگنال در MRI منجر به نمایش تصویر خوب از یک شی ء توسط آن می شود. یکی از مهمترین منابع غیریکنواختی در اسکنرهای با شدت مغناطیسی بالا، ناشی از غیریکنواختی فرکانس رادیویی (RF) کویل ها می باشد.
هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه غیریکنواختی کویل های کلینیکی سر، سر و گردن، و بدن به منظور معرفی بهترین کویل برای مطالعات آینده می باشد.
مواد و روش ها:
یک فانتوم که قابل جاگذاری در داخل کوئیل ها بوده طراحی شده تا غیر یکنواختی را برای سه کوئیل بکار رفته توسط اسکنر MRI کلینیکی 1.5 تسلا بررسی نماید. برای پیدا نمودن غیریکنواختی ها از تصاویر کرونال TurboFLASH T1-Weighted با استفاده از سکانس بازیافت معکوس (Linear phase-Encoding) استفاده شده است.
یافته ها:
برای بدست اوردن غیر یکنواختی کویل ها , شدت سیگنالها را در امتداد محورهای X (بالا و وسط و پایین) و Y از تصویر کرونال فانتم بدست اورده و رسم شده است.
نتایج نشان می دهد که کویل بدن بیشترین یکنواختی را به خود اختصاص داده است و سیگنالهای کویل سر و گردن یکنواخت تر از کویل سر می باشد. علاوه بر آن نسبت سیگنال به نویز (SNR) به دست آمده در مرکز تصویر کویل سرو گردن بیشتر از کویل سر و کویل بدن می باشد. علاوه بر آن SNR کویل سر بیشتر از کویل بدن می باشد.
بحث و نتیجه گیری:
به منظور استفاده از دانسیته سیگنال در انالیز تصاویر برای کارهای کلینیکی و تحقیقاتی ( مثلا برای محاسبه Perfusion) کویل سر و گردن علی رغم کمتر یکنواخت بودن نسبت به کویل بدن با توجه به دارا بودن SNR بالا تر پیشنهاد می گردد . برای کارهای دقیق تحقیقاتی حتما باید غیریکنواختی کویل ها از روشهای مختلفی که در مقالات بیان شده است برطرف گردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمود نظرپور
استادیار دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز- گروه رادیولوژی