چرایی قتل نفس به اعتقاد مهدور الدم بودن در حقوق کیفری ایران و کشورهای اسلامی

در نظام حقوقی اسلام مجازات قتل در صورتی که عمدی و عدوانی باشد، قصاص است و از این مجازات در قرآن کریم به عنوان منشا حیات جامعه یاد شده است حمایت اسلام از حیات اشخاص و احترام خون آنها در جامعه اسلامی یک اصل است و اسلام اجازه تعدی به حیات اشخاصی را که در دارالاسلام سکونت دارند، نداده است امرا بعضی اعمال و رفتارها توسط مسلمانان یا افرادی که در سرزمین های اسلامی سکونت دارند، موجب زوال عصمت و حرمت خون آنها می شود و ریختن خون آنها را مباح می گرداند. این رفتارها به صورت دقیق و مبسوط در اسلام بیان شده اند و مباح شدن خون اشخاص براثر ارتکاب این اعمال یا جرایم در اوضاع و احوالی خاص و در موارد بسیار محدود، نسبت به همه مسلمانان و در مواردی، نسبت به اشخاص خاصی است. مرتکبان این اعمال یا جرایم در فقه اسلام به عنوان مهدور الدم مورد بحث قرار گرفته اند و درقانون مجازات اسلامی ایران(ق.م.ا.) که بر اساس فقه شیعه تدوین شده، قتل مهدور الدم،عامل موجه جرم تلقی شده و براساس ماده 26.ق.م.ا. قتل نفس درصورتی موجب قصاص است که مقتو شرعا مستحق کشتن نباشد و طبق تبصره دو ماده 295 ق.م.ا. اگر شخصی کسی را به اعتقاد قصاص یا مهدور الدم بودن بکشد و بعدا معلوم گردد مجنی ء علیه مورد قصاص یا مهدورالدم نبوده، قتل به منزله خطای شبیه عمد است. تدوین ماده 226 و تبصره دو ماده 295 ق.م.ا.به این موارد اشعار دارد. در پژوهش حاضر ضمن بررسی موارد قتل نفس و چرایی مهدورالدم در کشور ایران و سراسر کشور ها را با روش گرردآوری کتابخانه ای و بصورت تحلیلی و توصیفی با یک نتیجه گیری به جهت رفع تمامی شبهات در این باب میپردازد.

کلیدواژه ها:

مهدورالدم ، قتل نفس ، حقوق اسلام ، قوانین جزایی ، مجازات