جستاری در نحوه و علل کاربرد واژه اخلاص در بوستان سعدی

اخلاص در لغت به معنای خالص کردن، ویژه نمودن، بی آمیغ گردانیدن، عقیده ی پاک داشتن و خلوص نیت است. اخلاص یکی از کارهایی است که به خدا وند متعال مربوط است و هیچ عملی بدون داشتن اخلاص کامل نیست. پیامبر (ص) در این مورد فرموده اند که: ما اخلص عبد لله عز و جل اربعین صباحا الا جرت ینابیع الحکمه من قلبه على لسانه بدیهی است از آن دسته از شعرا سعدی از آن دسته از شعرا و نویسندگانی می باشد که از تمام علوم زمان خود اطلاع داشته و به نوعی خود و خاندانش همه از عالمان دین بوده اند؛ از این رو نحوه به کار گیری اصول تربیتی مورد نظر اسلام در آثار ایشان باید مورد توجه قرار گرفته و بررسی، استخراج، طبقه بندی و مضمون یابی گردد که می تواند کمک شایانی به علمای علوم تربیتی بنماید. بر این اساس این مطالعه به بررسی نحوه ی کاربرد واژه اخلاص فقط درپرداخته و واژه های مترادف و متضاد آن را هم مورد بررسی و مضمون یابی قرار داده است. بوستان یکی از کتاب های ایشان به نام بوستان پرداخته و واژه های مترادف و متضاد آن را هم مورد بررسی و مضمون یابی قرار داده است.

کلیدواژه ها:

اخلاص ، صدق ، ریا ، بوستان ، سعدی