مدل سازی ترک های TDC در لایه های مختلف روسازی های منعطف بااستفاده ازژیوسنتتیک ها بابارگذاری متقارن

ترک های ایجاد شده در سطح راه ها و جاده ها یکی از مهمترین عوامل فرسایش و تخریب روسازی راه و اسفالت می باشد. افزایش بار ترافیک در سطح جاده ها نیز یکی از دلایل گسترش انواع ترک ها و تخریب اسفالت می باشد. با پیشرفت علم و دانش و لزوم بهینه سازی و استفاده از مصالح مدرن مهندسی جدید با هدف افزایش طول عمر و خدمت دهی مسیر و اصلاح اسفالت در دهه های اخیر رایج شده است. ژیوسنتتیک ها موادی عمدتا پلیمری هستند که امروزه به طور گسترده ای در زمینه مهندسی عمران، زمین شناسی، کشاورزی، معدن، محیط زیست و غیره کاربرد دارد و هدف از به کارگیری از آنها حفاظت از روسازی راه و آسفالت تولید شده می باشد. از ژیوسنتتیک ها می توان در مراحل مختلف بهره برداری کرد و دارای عملکردهای مختلفی نظیر تقویت و تسلیح روکش، جداکنده لایه ها، استفاده به عنوان لایه های مستهلک کننده تنش، بهسازی و تقویت روسازی ترک خورده قبل از انجام روکش و ... می باشد. در این تحقیق مزایای استفاده از لایه ژیوسنتتیک به عنوان لایه جاذب تنش در مدل های دارای ترک بالا به پایین با مدل سازی کامپیوتری و مقایسه تنش قایم و تغییر مکان (نشست) در مقایسه با مدل های بدون لایه جاذب تنش مورد تحلیل قرار گرفت و نتایج حاصله مبین کاهش چشمگیر تنش کششی و نشست در لایه ها می باشد.

کلیدواژه ها:

ترک های بالا به پایین ، لایه جاذب تنش ، Abaqus ، تنش کششی ، نشست