تاثیر عوامل کالبدی بر ارتقاء حس تعلق به مکان (مطالعه موردی شهر جدید سهند)

یکی از تبعات افزایش جمعیت در شهرهای صنعتی، رشد شهر های اقماری برای حلمشکل مسکن افراد می باشد که این شهر ها خود به مشکلات شهرسازی امروز تبدیلگشته اند. در واقع فقدان معنا در فضا ی شهری جدید عاملی است که ان رابه ناسازه ای مدعی جانشینی مکان بدل کرده است و فضاهای بدون مکان راشکل داده است. نوشتار حاضردر وهله اول در پی آن است که تعاریفی از مکانو فضا ارایه دهد چرا که تامل در این باب و چگونگی ارتباط این مفاهیم میتواند به یافتن عامل ارتباط بین محیط و کاربران آن کمک کند،ارتباطی کهمنجر به ایجاد معنا در منطقه می شود و نیز سطوح مختلف حس تعلق به مکان درقالب طرح تفسیری تحلیلی مورد بررسی قرار داده شده است.

کلیدواژه ها:

مکان ، شهر های اقماری ، حس تعلق ، معنا