بررسی اثر ریاوکاری ترکیبی در مکاویک تماسی سطح زبر

هدف اصلی از به کارگیری روانکار در میان سطوح اجسام در تماس، کاهش اصطکاک، سایش، خستگی سطح و ... می باشد. از این رو در بین سطوح لغزنده یا غلتنده بر روی هم، عموما از روانکار استفاده می شود. از طرفی، سطوح واقعی مهندسی دارای پستی و بلندی هایی در ابعاد میکروسکوپیک می باشند که آنها را زبری می نامند. امروزه مدل های تحلیلی گوناگونی وجود دارد که بادرنظر گرفتن اثرات زبری، تغییر شکل سطوح تماسی را پیش بینی می کنند. در گام اول از تحلیل مکانیک تماسی سطوح زبر استخراج شده از یک سطح واقعی، نیاز به تقریب پروفیل زبری با استفاده از یک روش شبیه ساز پروفیل زبری سطح می باشد. این کار با استفاده از منحنی های تکه ای درجه دو امکان پذیر است. پس از تقریب پروفیل زبری و استخراج کمیت های مورد نیاز، از جمله شعاع انحنای زبری ها، مسیله وارد مرحله تحلیل مکانیک تماسی سطوح خواهد شد. روانکارها تاثیر انکارناپذیری برکاهش اصطکاک و سایش اجزای متحرک داشته و می توانند در بهبود بازده و افزایش عمر مفید، سیستم های مکانیکی نیز نقش موثری را ایفا نمایند. انتخاب یک روانکار مناسب و ایجاد شرایط بهینه روانکاری در سیستم های مکانیکی، نیازمند توانایی در مدلسازی دقیق و ارایه یک پیش بینی مناسب از شرایط روانکاری می باشد. روانکاری الاستوهیدرودینامیک توسط فشار سیال روانکار ایجاد شده و موجبات ایجاد سطوح تخت تماسی و جدایش آنها از یکدیگر را فراهم می آورد. این نوع از روانکاری توسط روابط ارایه شده توسط موس قابل محاسبه بوده و با تلفیق آن با یک مدل تحلیل دقیق مکانیک تماسی سطوح زبر، مانند مدل ZMC، امکان پیش بینی هرچه دقیق تر رفتار سطوح زبر روانکاری شده فراهم خواهد آمد. در این مقاله پس از مروری کوتاه بر روانکاری هیدرودینامیکی، بصورت گام به گام، به تحلیل یک نمونه پروفیل زبری تحت اثر روانکاری ترکیبی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

رانکار ، زبری ، تماس ، الاستوهیدرودینامیک ، روانکاری ترکیبی