تبیین راهبرد های طراحی معماری در روستای ورکانه همدان براساس شناخت مولفه های مفهومی وکارکردی مرتبط با منظر فرهنگی

منظر محصولی فرهنگی و باز نمود شیوه اندیشیدن انسان درمورد طبیعت و چگونگی رابطه او با محیط وپیوندگاه فرهنگ و طبیعت است.منظرهای فرهنگی فراهم آورندهی گنجینهای ژنتیکی برای محصولات جهان هستند که بنیان فرهنگ وهویت و اعتقادات مردمی را شکل میدهند.اصطلاح منظرفرهنگی معادل منظر متاثر از فرهنگ بومی است. بمنظور آشنایی با ارتباط بین منظرو نقش کیفی انسان در متاثر ساختن منظر پیرامون خویش به توصیف ارتباط بین منظر وفرهنگ انسانی یا همان منظر فرهنگی پرداخته ایم. مکان های طبیعی شهرها ابزاری برای هویت دادن به یک مکان یا حوزه شهری یاکل شهرعمل میکنند.دخالت در محیط های طبیعی مخصوصا درمحدوده هایی باارزش طبیعی،تاریخی،توریستی دارای اهمیت بالایی است . حفاظت منظرهای فرهنگی شرط لازم توسعه پایدار هرمنطقه است.از آنجاکه ایران منظرگاههای فرهنگی زیادی دارد و چون تنها منظر فرهنگی بم به ثبت یونسکو رسیده لازم است دراین زمینه پژوهشهایی انجام شود تخریب منظر فرهنگی روستاهای ایران بر اثر ورود بدون اندیشه فناوری (تکنولوژی) به سکونتگاههای روستایی مهمترین تهدید برای روستاهای کشور است.تلاش برای بازشناسی ویژگیهای منظر فرهنگی گامی موثر در حفظ وحراست این مناظر میباشد ورکانه یکی از شش روستای گردشگری همدان با بافت کالبدی سنگهای لاشه میراثی ارزشمند از نیاکان به شمار میرود که حفظ ونگهداری آن مورد تاکید است.بر مبنای چنین رویکردی، این مقاله به ساماندهی منظر طبیعی-تاریخی ورکانه پرداخته و به راهبردهای طراحی با رویکرد منظرفرهنگی اشاره میکند روش تحقیق ازنوع توصیفی تحلیلی وجمع آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای ومیدانی است در این مقاله برای ارایه وتفسیرمناظر فرهنگی نمونه موردی ازمطالعات میدانی روستا استفاده شده است .

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توسعه پایدار روستایی ، منظر فرهنگی ، روستای ورکانه