پیش بینی حلالیت گازها در غشاهای شیشه ای و لاستیکی

تراوایی گازها در غشاهای پلیمری نتیجه ی دو پدیده ی حلالیت و نفوذ می باشد. برای عبور یک گاز از غشاء ابتدا بایستی گاز در غشاء حل شده و سپس نفوذکند. پیش بینی تراوایی گازها از موارد مهمی است که مهندسین و دانشمندان علاقه ی زیادی به آن دارند. مدل های گوناگونی برای پیش بینی حلالیت گازها درپلیمرهای شیشه ای و لاستیکی ارایه شدهاند. این مدلها به دو دسته تقسیم می شوند: مدل هایی که جذب گاز در پلیمر را در زیر دمای انتقال شیشه ای پیش بینیمی کنند و مدل هایی که جذب گاز در پلیمر را در بالای دمای انتقال شیشه ای پلیمر ارایه می دهند. در این میان، پیش بینی حلالیت گازها در غشاءهای شیشه ای اهمیت ویژه ای دارد زیرا عامل محدود کننده ی تراوایی در غشاءهای شیشه ای که گزینش پذیری بالاتر وکاربردهای صنعتی بیشتری دارند می باشد. طی سالهای گذشته، تعدادی از مدل های جدید به طور خاص برای جذب گاز در غشاهای شیشه ای اریه شده اند. این مقاله به بررسی تیوری ها و مدل های پیش بینی جذب و حلالیت گازها در پلیمرهای شیشه ای می پردازد و در هر مورد مزایا و معایب مدل، مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

حلالیت گاز ، غشاهای پلیمری ، مدل های جذب ، غشاهای شیشه ای