بررسی فرم مسکن بلند مرتبه با رویکرد توسعه پایدار در جهت کاهش مصرف انرژی

در پی اثبات مشکلات ناشی از بهره گیری بی رویه از طبیعت و تخریب های وارد شده به محیط زیست، نظریه توسعه پایدار، به عنوان موضوع روز دهه آخر قرن بیستم، از سوی سازمان ملل، مطرح و به عنوان دستور کار قرن بیست و یکم در سطوح بین المللی، منطقه ای و محلی، تعیین شد که با اهدافی در جهت حفظ منابع طبیعی، احترام به محیط زیست، تامین توان نسل های آینده در برآوردن نیازهایشان، بهبود و ارتقای سطح زندگی برای همه و حفظ و اداره بهتر اکوسیستم ها شکل گرفته و در بیشتر علوم کاربردی ازجمله معماری، ریشه دارد. موقعیت جغرافیایی ایران موجب شده که امکان دریافت میزان قابل توجهی انرژی تابشی خورشید فراهم باشد . در این شرایط، با توجه به محدود بودن ذخایر سوخت های فسیلی و آلودگی های زیست محیطی ناشی از سوزاندن آنها، طراحی معماری مناسب می تواند با استفاده از راهکارهای سامانه های غیرفعال، به کاهش انرژی مصرف نهایی ساختمان منجر شود. معماری سنتی ایران چه در بخش مسکونی و چه در بخش غیر مسکونی و همین طور تلفیق این دو در سطح وسیع تری به نام شهر، دارای ویژگی های منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسایل زیباشناختی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیاز های اقلیمی هر منطقه نیز بوده است . فنون و قواعد به کار رفته در این معماری، بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را در خود به وضوح دارد. هدف از این پژوهش ،شناخت فرم های مسکن در اقلیم سرد وکوهستانی شهر یاسوج و بررسی و مقایسه دو نوع فرم در این اقلیم می باشد.بطوریکه دو نمونه فرم پلکانی (متناسب با معماری گذشته) و فرم ساده را در نرم افزار دیزاین بیلدر در اقلیم سرد و کوهستانی شهر یاسوج شبیه سازی می کنیم و با توجه به نمودار های دمایی که به دست آمده یافته های تحقیق نشان می دهد، که فرم پلکانی دمای بهتری مخصوصا در جبهه جنوبی داشته است .

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، مسکن بلند مرتبه ، انرژی ، فرم ، معماری پایدار