بررسی مقایسه ای دقت فیلم های داخل دهانی با سرعت E، سیستم دیجیتال داخل دهانی PSP و سیستم های دیجیتال پانورامیک PSP و CCD در تعیین میزان تحلیل استخوان آلوئول در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن

مقدمه و هدف: تشخیص خصوصیات آسیب های استخوانی پریودنتال، برای تعیین پیش آگهی طرح درم ان و نگهداری دندان دردرازمدت، اهمیت ویژه ای دارد. این تشخیص از طریق رادیوگرافی ممکن می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه دقت فیلم هایداخل دهانی سرعت E بابت وینگ PSP، پانورامیک PSP و CCD در تعیین میزان تحلیل استخوان آلوئول بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن می باشد.روش کار: در این مطالعه ی مقطعی ، جمعا 272 سطح اینترپروگزیمال پس از معاینه کلینیکی توسط پریودنتیست و تایید لزومانجام جراحی فلپ در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن توسط 4 روش رادیوگرافی بررسی شد. حین انجام جراحی و پیش ازتصحیح کانتور استخوان، فاصله نقطه مرجع (Cemento-Enamel Junction; CEJ) تا ستیغ استخوان آلوئول بوسیله پروب ویلیامز تعیین گردید، این اندازه به عنوان استاندارد طلایی منظور شد. همین فاصله روی تمامی تصاویر توسط دورادیولوژیست تحتشرایط استاندارد و پس از کالیبراسیون اندازه گیری شد.نتایج: تفاوت آماری معنی داری بین 4 روش مذکور وجود ندا شت. در هیچ یک میانگین فاصله، اختلاف معنی داری با استانداردطلایی نداشت ،کمترین تفاوت میانگین در بایت وینگ PSP و بیشترین تفاوت در پانورامیک PSP بود. کمترین سطوح غیر قابل اندازه گیری در بایت وینگ سرعت E و بیشترین در پانورامیک PSP بود. نتیجه نهایی : روش های تصویر برداری بایت وینگ معمولی و دیجیتال از نظر دامنه تغییرات، تفاوت میانگین اندازه های بدست آمده با استاندارد طلایی و همچنین تعداد سطوح نمایش داده شده نسبت به تصاویر پانورامیک دیجیتال دارای برتری نسبیمی باشند.

کلیدواژه ها:

التهاب بافت اطراف دندان ، پرتونگاری دندان ، تحلیل استخوان آلوئولی