برآورد بقای بیماران مبتلا به سرطان معده جراحی شده در انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی تهران و تعیین عوامل موثر بر آن

مقدمه و هد ف : یکی از علل مرگ و میر در جهان سرطان معده است و مهمترین علت مرگ و میر بالای آن تشخیص این بیماریدر مراحل پیشرفته آن است . درمان اصلی سرطان معده در مراحل اولیه جراحی است و در صورت نیاز رادیوتراپی وشیمی درمانی به صورت تکمیلی انجام می شود. پس از جر احی، عوامل مختلفی می تواند بر بقای این بیماران موثر باشد که هدفاین مطالعه تعیین این عوامل است. روشکار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی اطلاعات 262 بیمار مبتلا به سرطان معده که از تاریخ 1382/1/1 تا 1386/12/29 بهانستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی تهران مراجع ه کرده و جراحی شده بود ند ، مورد بررسی قرار گرفت . مرحله بیماری قبل ازجراحی بر اساس سی تی اسکن و اندوسونوگرافی و بعد از جراحی بر اساس گزارشات پاتولوژی شناسایی شد . پیگیری بقایبیماران از طریق مراجعات دوره ای و تماس تلفنی با خانواده های آن ها انجام شد. زمان بقا از زمان تشخیص تا مرگ یا پایانمطالعه و بر حسب ماه محاسبه شد. در این مطالعه اثر جنس، سن تشخیص، محل درگیری، نوع درمان، ، وجود عود موضعی ودوردست بر طول عمر بیماران ارزیابی شد. برای برآورد بقا از روش کاپلان مایر و در بررسی عوامل موثر بر بقا از آزمونلگ- رتبه و مدل مخاطرات متناسب کاکس استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS16 تحلیل شدند. نتایج: از 262 بیمار، 75/2 درصد مرد بودند. 34/4 درصد بیماران تا پایان مطالعه فوت شدند . میانگین زمان پیگیری در این مطالعه برابر 17/4±19/3 ماه بود. میانگین سن در زمان تشخیص 11/5±58 سال و میانگین و میانه ی بقای این بیماران به ترتیب 49 و 27 ماه بود . میزان بقای یک ساله، سه ساله و پنج ساله به ترتیب 0/85، 0/41 و 0/3 بود . بر اساس نتایج برازش چندمتغیره تاثیر متغیرهای جنس، مرحله پاتولوژیک، سن تشخیص بیماری و کاهش وزن بر بقا معنی دار شدند.نتیجه نهایی: تشخیص سرطان در مراحل اولیه بیماری باعث درمان به موقع می شود. این امر سبب می شود که تاثیر عوامل حاصلاز تشخیص دیررس کاهش یافته و بقای بیماران افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

جراحی ، سرطان معده ، میزان بقاء