مقایسه اثر وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم بر آستانه تشنجات کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری

مقدمه و هدف: وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم، مسدود کننده های کانالهای کلسیمی با کاربرد وسیع برای درمان بیماریهای قلبی-عروقی می باشند. چندین مطالعه نشان داده اند که مسددهای کانالهای کلسیمی دارای اثرات ضد تشنجی در مدلهای حیوانیمختلف هستند ( اما در همه مدلها این اثرات نشان داده نشده است). هدف از این مطالعه، تعیین اثر وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازمبر آستانه تشنجات کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول و مقایسه این اثرات در موش سوری می باشد.روش کار : در این مطالعه تجربی 320 رأس موش سوری به 32 گروه 10 تایی تقسیم شدند . موشهای سوری گروه مورددوزهای 0/5، 1، 2/5، 5، 10 و 20mg/kg از مسددهای کانالهای کلسیمی را به صورت داخل صفاقی قبل از تعیین آستانه تشنجات ناشی از پنتیلن تترازول وریدی و موشهای گروه کنترل نرمال سالین دریافت کردند . بعد از انجام آزمایشات اطلاعات بدستآمده با استفاده از آزمونهای آماری توکی و آنوا آنالیز گردیدند.نتایج: نتایج مطالعه نشان داد که آستانه تشنجات کلونیک در گروه کنترل برابر با 0/42±33/4 میلی گرم بر کیلوگرم بود. درحیواناتی که قبلا وراپامیل، نیفدیپین و دیلتیازم تجویز شده بود، آستانه تشنجات به صورت وابسته به دوز افزایش یافت. مقایسهما بین مسددهای کانالهای کلسیمی نشان داد که بیشترین و کمترین اثر ضد تشنجی را به ترتیب دیلتیازم و وراپامیل داشتند.نتیجه نهایی : نتایج بدست آمده از فعالیت ضد تشنجی مسددهای کانالهای کلسیم ی احتمالا به دلیل اثر آنتاگونیستی بر کانالهایکلسیمی وابسته به ولتاژ است.

کلیدواژه ها:

پنتیلن تترازول ، تشنج ، دیلتیازم ، نیفدیپین ، وراپامیل