شناسایی و تعیین فراوانی گونه های کاندیدا جدا شده از بیماران به روش کروم آگار کاندیدا
محل انتشار: مجله پزشکی بالینی ابن سینا، دوره: 13، شماره: 4
سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 720
فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SJH-13-4_002
تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1395
چکیده مقاله:
مقدمه و هدف : گونه های قارچ مخمری جنس کاندیدا می توانند دامنه وسیعی از عفونتهای فرصت طلب را در انسان و حیوانایجاد نمایند. کاندیدا آلبیکنس گونه اصلی بیمار یزا است ولی سایر گون هها مثل کاندیدا گلابراتا، کاندیدا کروز های و کاندیداتروپیکالیس نیز گاهی عوامل بیماری بوده و از بیماران جدا می شوند. شناسائی کاندیداها در سطح گونه برای درمان مؤثر بیماری و کنترل عفونت ضروری است. هدف این مطالعه ارزیابی محیط کشت جدید کروم آگار کاندیدا (CHROMagar Candida)جهت افتراق مخمرهای جدا شده از بیماران مبتلا به عفونت کاندیدایی، بوده است.روش کار : شانزده استرین مخمری استاندارد ، از گونه های کاندیدا و غیر کاندیدا به عنوان رفرانس تشخیص صحیح گونه هایمربوط به بیماران مورد استفاده قرار گرفت . تعداد 280 ایزوله مخمری جدا شده از بیماران مراجعه کننده به دو آزمایشگاهقارچ شناسی در تهران نیز به عنوان جامع ه مورد مطالعه بررسی گردید . کلیه مخمرهاروی محیط « کروم آگار کاندیدا »به روش خطی کشت داده شده و به مدت 48 ساعت در حرارت 35°C نگهداری شد و آنگاه با توجه به رنگ اختصاصی ایجاد شده در محیط کشت اقدام به شناسائی گونه ها گردید. در مورد کلنی های فاقد رنگ اختصاصی برای تشخیص گونه ها ازروش PCR-RFLP استفاده شد. نتایج : بیشترین فراوانی مربوط به کاندیدا آلبیکنس (66/5%)، و بعد از آن به ترتیب کاندیدا پاراپسیلوزیس (8/6%)، کاندیدا تروپیکالیس (8/2%)، کاندیدا گلابراتا (6/1%)، کاندیدا کروزه ای(4/6%)، کاندیدا کغیر (2/5%)، کاندیدا کیلیرموندی (0/7%)، کاندیدا لوزیتانیا (0/35%) و کریپتوکوکوس نئوفورمنس (0/35%) بود. نتیجه نهائی : محیط کشت کروموژنیک کروم آکار کاندیدا می تواند روشی ساده و سر راست برای شناسائی گونه های شایعکاندیدا شامل کاندید ا آلبیکنس، کاندیدا کروزه ای، کاندیدا گلابراتا و کاندیدا تروپیکالیس باشد ، اما همه ایزوله های بیماران رانمی توان با این روش باز شناخت و لذا روش های فنوتیپیک یا ژنوتیپیک دیگر برای افتراق آنها ضروری است.
نویسندگان
سیدحسین میرهندی
استادیار گروه انگل شناسی و قارچ شناسی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران
کیوایچی ماکی مورا
استاد انستیتو قارچ شناسی دانشگاه تیکیو (Teikyo) ژاپن
محمدرضا شیدفر
استادیار گروه انگل شناسی و قارچ شناسی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران
لیلا حسین پور
کارشناس آزمایشگاه قارچ شناسی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران