مدل ابتکاری برای طراحی بهینه شبکه اتوبوسرانی تغذیه کننده خط ریلی

گسترش پوشش تقاضای سفر با وسایل حملونقل همگانی سریع مانند مترو و اتوبوس تندرو با بکارگیری شبکه-های تغذیه کننده امکان پذیر است. پیچیدگی های زیاد روش های دقیق حل مسائل طراحی شبکه های تغذیه کننده منجر به استفاده محققین از روش های ابتکاری و فراابتکاری برای حل این مسائل شده است. در این مقاله روش ابتکاری برای حل مسئله طراحی شبکه اتوبوس رانی تغذیه کننده در یک شبکه آزمایشی که قابلیت درنظر گرفتن بسیاری از شاخص های مهم در طراحی چنین شبکه هایی را دارد، پیشنهاد شده است. در این مقاله ابتدا تعدادی مسیر اولیه تولید شده، سپس به کمکشاخص های درنظر گرفته شده مانند: نسبت تقاضای پاسخ داده شده به زمان سفر و محدودیت کمینه و بیشینه طول مسیر تعدادی از این مسیرها به عنوان خطوط تغذیه کننده انتخاب شده اند. محدودیت فرکانس، تعداد مسیر و درصد پوشش داده شده دیگر محدودیت هایی هستند که به کمک آنها مسیرهای نهایی انتخاب شده است. روش پیشنهادی در شبکه آزمایشی سوفالز بکار گرفته شده و توانسته پوشش تقاضای حمل ونقل همگانی در شبکه توسط خط ریلی را به کمک خطوط تغذیه-کننده بهبود ببخشد.

کلیدواژه ها:

طراحی شبکه ، تغذیه کننده ، ابتکاری ، اتوبوسرانی